Leesboeken

Pikkedief

Lekker
Marjet kan de tas bijna niet dragen.
Zo zwaar is hij.
‘Hier, draag jij de appels,’ zegt ze.
‘En dat is voor jou.’
Ze stopt iets in Robins hand.
Robin staart ernaar.
Een snoepje!
Hij laat bijna de zak met appels vallen.
‘Maar...’ begint hij.
Hij kijkt naar Marjet.
Marjet lacht ondeugend.
‘Eet op!’ zegt ze.
‘Dat... dat heb jij toch niet...’
Marjet steekt zelf ook een snoepje in haar mond.
‘Lekker hoor!’ zegt ze.
Robin kijkt van Marjet naar zijn snoepje.
En dan weer naar Marjet.
‘Heb jij dat ge...pikt?’ vraagt hij.
Marjet begint weer te lachen.
‘Eet nou op,’ zegt ze. ‘Het is lekker, hoor!’
Ze maakt een smakkend geluid.
‘Kijk, zo moet je dat doen... ‘
Ze neemt het snoepje van Robin.
‘Mondje open,’ zegt ze.
En ze stopt het in Robins mond.
Daarna begint ze hartelijk te lachen.
‘Kom,’ zegt ze, ‘ik moet naar huis. Mama wacht.’
Marjet huppelt naar huis.
Robin stapt langs haar op.
Het snoepje zit nog in zijn mond.
Het is lekker.
Dat wel.
Maar eigenlijk mag het niet.
Zou hij het moeten uitspuwen?
Dat zou maar al te gek zijn.
Een lekker snoepje op de grond.
Terugbrengen naar ome Willem?
Dat durft hij niet.
Neen, hij houdt het gewoon in zijn mond.
Hij zuigt het langzaam op.
Ze zijn er bijna.
Marjet grist de appels uit zijn hand.
‘Tot morgen!’ roept ze.
Robin kijkt haar na.
Zijn snoepje is bijna op.
Gelukkig maar.

Terug naar het boekenoverzicht