Meest gestelde vragen

Hoeveel boeken heb je al geschreven?
Het laatste boek 'Losse handen' is mijn 29ste boek, een boek over kinderarbeid en misbruik.

Wanneer verscheen je eerste boek?
'Een vreemd gevoel in mijn buik' was mijn eerste boek. Het is verschenen in 1983.

Waarom ben je beginnen te schrijven?
In die tijd las ik veel voor aan mijn oudste dochter Stien en zo kwam ik in contact met kinderboeken. De boeken van Guus Kuiyer waren toen al in trek. Door het voorlezen kreeg ik zelf ook zin om te schrijven. Mijn eerste manuscript werd meteen uitgegeven. En zo had ik de smaak te pakken.

Wilde je altijd al schrijver worden?
Nee, eigenlijk niet. Ik heb als kind altijd veel gelezen, maar niet geschreven. Een dagboek heb ik bijvoorbeeld nooit bijgehouden. Van opstellen schrijven in school hield ik helemaal niet. Onderwerpen als 'mijn eerste schooldag' of 'de herfst' vond ik niet boeiend om over te schrijven. Misschien zouden ze in scholen meer aandacht kunnen besteden aan creatieve schrijfoefeningen, waarbij vooral het gebruiken van de fantasie gestimuleerd wordt. Zonder fouten leren schrijven is natuurlijk ook belangrijk, maar dat leer je gaandeweg.

Hoe lang werk je aan een boek?
Meestal begin ik in september aan een nieuw boek. Na de drukke vakantiemaanden geniet ik van de rust in huis die ik nodig heb om te schrijven. Als ik tegen februari een eerste versie af heb, ben ik heel tevreden. En dan begint het werk van lezen en herlezen, schrappen en verbeteren. En nog eens schrappen. Het kan altijd beter. Tegen mei stuur ik het manuscript op naar mijn uitgever. Daar is er een redacteur die mijn teksten naleest en... verbeteringen voorstelt. En zo blijven we werken en schaven, meestal tot juli.

Ondertussen is er ook een illustrator aan de slag gegaan die een cover maakt en tekeningen voor binnenin.

In de loop van augustus gaat de tekst naar de drukker en daarna komt de boekbinder aan de beurt. Het is eind september of al oktober als het boek in de boekhandel terechtkomt. Eindelijk. Maar op dat moment ben ik meestal al aan een volgend boek begonnen.

Hoe kom je op een idee voor een boek?
Een idee kan ontstaan door een stukje in de krant te lezen. Of tijdens een gesprek met vrienden. Of door een uitspraak van een kind. Of door met beide voeten in het leven te staan.

Ben je van plan om nog veel boeken te schrijven?
Schrijven kan je doen op eender welke plaats, op eender welke leeftijd. Het creëren van een eigen wereld is zo fijn dat ik hoop het nog lang te doen.

Maak je zelf de tekeningen bij je boeken?
Ik kan absoluut niet tekenen, zelfs een simpele lijn trekt op niets. Gelukkig zijn er illustrators die prachtige tekeningen kunnen maken. Ik heb veel samengewerkt met Anne Westerduin en Greet Bosschaert.

Verdien je veel met boeken schrijven?
Stel dat je in de boekhandel een boek koopt van 10 euro. Van deze 10 euro komst slechts een klein stukje naar de schrijver, meestal 10%, dus dat is 1 euro per boek. De andere 9 euro worden verdeeld over de illustrator, de uitgever, de drukker, de boekbinder en de boekhandel. Zo krijgt elke schakel zijn deel. Om te antwoorden op de vraag: je kan veel verdienen met een boek, als je ook heel veel exemplaren verkoopt. Daarom hebben de meeste schrijvers in Vlaanderen nog een beroep naast het schrijven.

Is schrijven moeilijk?
Schrijven is vooral je fantasie gebruiken, veel schrappen en blijven zoeken naar mooie zinnen. Iedereen kan het leren. Maar je moet volharden, in je eentje, en veel geduld hebben om het vol te houden.

Hoe schrijf je?
Ik schrijf altijd op een computer. Sinds vorig jaar heb ik een mooie zilveren Apple die ik koester. Het is niet sympathiek, maar ik wil niet dat iemand anders op mijn computer werkt.

Soms, als ik naar ideeën zoek, neem ik nog eens een blad papier en een pen om te kribbelen. De beste ideeën zet ik in een mapje op computer en het papier belandt in de papiermand.

Sluit je jezelf op als je schrijft?
Ja! Ik heb een schrijfkamer en niets is zo fijn als de deur achter me dichttrekken. Ik heb absolute stilte nodig. Geen muziek, geen spelende kinderen rond mij, geen gepraat. Een vogel buiten op het terras kan nog net. Nog fijner is het als ik weet dat het huis helemaal leeg is. Dan kan ik ongestoord door het huis dwalen zonder de draad van mijn boek te verliezen.

Werden je boeken bekroond?
Ik heb het geluk gehad dat ik regelmatig in de prijzen ben gevallen. Elke vorm van erkenning is belangrijk. Dat kan een mailtje van een lezer zijn of iemand die speciaal voor mij naar de stand op de boekenbeurs komt. Maar een prijs krijgen is natuurlijk ook heel fijn. Zo werden vier van mijn boeken bekroond met een Boekenwelp en kreeg ik drie keer een bekroning van de Kinder- en Jeugdjury.

Zoenen is voor grote mensen Kinder- en Jeugdjury Nederlands Limburg
De meester is een schat Boekenwelp
Kinder- en Jeugdjury Limburg
Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen
Jan en Jan Boekenwelp
Bang of boos Boekenwelp
Water van zout Boekenwelp

Het kleine geheim van Pieter

Weg

Hij of ik?

Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen

Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen

Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen

Wat moet je doen om schrijver te worden?
Er zijn auteurs die zeggen: 'Schrijver word je niet, schrijver ben je.' Ikzelf geloof niet in dit soort voorbestemming van de mens en ik denk dat je wel degelijk een schrijver kan worden. Om te beginnen moet je natuurlijk van boeken en van taal houden. Veel lezen als kind is belangrijk om je taalgevoel te ontwikkelen. Als je eenmaal begint te schrijven mag je niet vlug tevreden zijn. Herlezen en schrappen is de boodschap. Alles kan beter. Soms moet je alles weggooien en helemaal opnieuw beginnen. Een schrijver is een eenzaam ambachtsman. Daarom hoor je wel eens zeggen: het is fijn om een schrijver te zijn als het boek af is.

Hoe begin je aan een boek?
Ik vertrek van een idee, meestal zonder veel voorbereiding. Vaak weet ik niet hoe het boek zal verlopen. Al schrijvende ontwikkelt het verhaal zich. Zo gaat het boek 'Thuis eten we apentaart' over een Marokkaanse jongen Achmed die op school gepest wordt. Niet alleen door enkele jongens van zijn klas, maar ook door zijn meester. Dit was het enige wat ik wist toen ik aan het boek begon. De ideeën komen terwijl ik achter de computer zit. Er zijn ook schrijvers die vóór ze beginnen alles tot in de puntjes voorbereiden. Zo heeft iedereen zijn eigen werkwijze.

Sommige boeken vergen echter meer voorbereiding omdat ik niet genoeg informatie heb over het onderwerp. Bijvoorbeeld het boek 'Weg' gaat over vluchtelingen. Over Dinar, een jongen van tien jaar, die samen met zijn moeder en zijn twee kleine zusjes op een nacht gedwongen wordt om uit Kosovo te vluchten. Honderdduizenden mensen zijn in de jaren negentig (in het echt) uit Kosovo verdreven en op de vlucht geslagen. Dit boek gaat over iets wat echt gebeurd is. Dan moeten de feiten kloppen. Wat gebeurde er precies in Kosovo? Door wie werden de mensen uit hun land verdreven? Waarom? En hoe? Als voorbereiding heb ik heel veel informatie op het internet gezocht voor ik aan het boek begon.

'Hij of ik?' gaat over kindsoldaten in Uganda, een onderwerp waar ik heel weinig over wist voor ik eraan begon. Informatie zoeken op het internet was hier niet voldoende. Ik wilde zelf ex-kindsoldaten ontmoeten om te horen wat ze hadden meegemaakt en hoe ze het overleefd hadden. In januari 2006 ben ik dan naar Uganda vertrokken, waar ik in het opvangcentrum van Lira tientallen gesprekken heb gehad met jongens en meisjes die het rebellenleger overleefd hadden. Pas toen was ik klaar om aan mijn boek te beginnen.

Waarom schrijf je over kinderrechten?
Kinderen hebben ondermeer recht op eten, recht op gezondheid, recht op onderwijs. Kinderen hebben ook recht op bescherming tegen oorlog.

Toch zien we dat op verschillende plaatsen in de wereld kinderen meegesleurd worden in conflicten van volwassenen en deze bescherming niet krijgen. In 'Weg' en in 'Hij of ik?' kan je hierover lezen. En als je wil kan je hierover nadenken. Sam en Dinar zijn kinderen zoals jij, die na school zorgeloos willen spelen en 's avonds na het eten in een warm bed willen slapen terwijl ze dromen over de volgende dag.

Kinderrechten zijn er ook voor jou. Kinderrechten zijn er voor alle kinderen, ook voor kinderen in onze Westerse wereld. Daar kan je over lezen in 'Dichter bij de maan'. Het allergrootste kinderonrecht in de wereld is kinderarbeid. Losse handen gaat hierover. En over misbruik. Kinderen die in armoede leven zijn kwetsbaar. En moeten beschermd worden.

Klik hier als je meer wil weten over kinderrechten.

Hoe bedenk je een titel? Begin je met de titel?
Soms krijg ik een ingeving voor een titel terwijl ik aan het schrijven ben. Maar het gebeurt evenzeer dat ik achteraf een titel moet bedenken. Een titel moet prikkelen, aandacht vragen, nieuwsgierigheid opwekken. Soms moet er echt wel eens op gezocht worden. Slechts één keer ben ik een boek begonnen met de titel: Jan en Jan gaat over het kinderverdriet van Jan Hoet omdat zijn vogel Jan op een dag plots verdwenen is. Ik vind het nog altijd een mooie en geslaagde titel.

Hoe oud ben je?
Mijn eerste boek is verschenen in 1983, ik was toen 30 jaar. En spijtig genoeg komt er elk jaar een jaartje bij...

Heb je zelf ook kinderen?
Ik heb vier schatten van kinderen: Stien, Marie, Simon en Emma. Vier verschillende karakters en persoonlijkheden om van de houden. Ik heb ook twee kleinzonen, Lou en Stany, kapoenen eersteklas.

Welke hobby's heb je?
Naast de kinderen, mijn werk bij Groep C en boeken schrijven blijft er niet zoveel tijd meer over voor hobby's.
Wat doe ik zoal graag?
Wandelen in een mooi stukje natuur, uitwaaien aan zee, op vakantie gaan met mijn kinderen, lekker gaan eten met iemand die ik heel graag heb, grote steden zoals New York, Londen en Parijs bezoeken, terrasjes doen, lachen met vrienden, een verre reis maken en natuurlijk een goed boek lezen. De meeste dingen doe ik samen met mijn man en dat maakt het extra fijn.